عشق مگر حتما باید پیدا و اشکار باشد تا به ادمیزاد حق عاشق شدن

عاشق بودن بدهد؟

گاه ادم، خود ادم، عشق است، بودنش عشق است،

رفتن و نگاه کردنش عشق است

دست و قلبش عشق است

در، تو عشق می جوشد، بی انکه ردش را بشناسی

بی انکه بدانی از کجا در تو پیدا شده

روئیده!

شاید، نخواهی هم، شاید هم، بخواهی و ندانی

نتوانی که بدانی

پیدا و ناپیداست

عشق گاه تو را

به شوق می جنبد، گاه به درد

در چاهی فرو می کشد

تو را دوست دارم
و وقتي تو نيستي غمگينم
و به آسمان آبي بالاي سرت
و اختراني که تو را ميبينند رشک ميبرم
تو را دوست دارم
وآنچه ميکني درنظرم بي همتا جلوه مي کند
و بارها در تنهايي از خود پرسيده ام
چرا آنهائيکه که دوستشان دارم بيشتر شبيه تو هستند
تو را دوست دارم
اما هنگامي که نيستي از هر صدايي بيزارم
حتي اگرصداي آناني باشد که دوستشان دارم
زيرا صداي آنها طنين آهنگين صدايت را در گوشم مي شکند
مي دانم که دوستت دارم
اما افسوس که ديگران دل ساده ام را کمتر باور مي کنند
و چه بسا به هنگام گذر مي بينم به من ميخندند
زيرا آشکارا مي نگرند نگاهم به دنبال توست