یک نفر دلش شکسته بود / توی ایستگاه استجابت دعا / منتظر نشسته بود / منتتظر،ولی دعای او / دیر کرده بود / او خبر نداشت که دعای کوچکش / توی چار راه آسمان / پشت یک چراغ قرمز شلوغ...
*
او نشست و باز هم نشست
روزها یکی یکی
از کنار او گذشت
*
روی هیچ چیز و هیچ جا
از دعای او اثر نبود
هیچ کس
از مسیر رفت و آمد دعای او
با خبر نبود
*
با خودش فکر کرد
پس دعای من کجاست؟
او چرا نمی رسد؟
شاید این دعا
راه را اشتباه رفته است!
پس بلند شد
رفت تا به آن دعا
راه را نشان دهد
رفت تا که پیش از آمدن برای او
دست دوستی تکان دهد
رفت
پس چراغ چار راه آسمان سبز شد
رفت و با صدای رفتنش
کوچه های خاکی زمین
جاده های کهکشان
سبز شد
*
او از این طرف، دعا از آن طرف
در میان راه
باهم آن دو رو به رو شدند
دست توی دست هم گذاشتند
از صمیم قلب گرم گفت و گو شدند
وای که چقدر حرف داشتند
*
برفها
کم کم آب می شود
شب
ذره ذره آفتاب می شود
و دعای هر کسی
رفته رفته توی راه
مستجاب می شود
واي اگر پرنده‌اي را بيازاري
پسرك بي‌آن كه بداند چرا، سنگ در تيركمان كوچكش گذاشت و بي‌آن كه بداند چرا، گنجشك كوچكي را نشانه رفت. پرنده افتاد، بال‌هايش شكست و تنش خوني شد. پرنده مي‌دانست كه خواهد مرد اما...
اما پيش از مردنش مروت كرد و رازي را به پسرك گفت تا ديگر هرگز هيچ چيزي را نيازارد.
پسرك پرنده را در دست‌هايش گرفته بود تا شكار تازه خود را تماشا كند. اما پرنده شكار نبود. پرنده پيام بود. پس چشم در چشم پسرك دوخت و گفت: كاش مي‌دانستي كه زنجير بلندي است زندگي، كه يك حلقه‌اش درخت است و يك حلقه‌اش پرنده. يك حلقه‌اش انسان و يك حلقه سنگ‌ريزه. حلقه‌اي ماه و حلقه‌اي خورشيد.
و هر حلقه در دل حلقه‌اي ديگر است. و هر حلقه پاره‌اي از زنجير؛ و كيست كه در اين حلقه نباشد و چيست كه در اين زنجير نگنجد؟!
و واي اگر شاخه‌اي را بشكني، خورشيد خواهد گريست. واي اگر سنگ‌ريزه‌اي را نديده بگيري، ماه تب خواهد كرد. واي اگر پرنده‌اي را بيازاري، انساني خواهد مرد.
زيرا هر حلقه را كه بشكني، زنجير را گسسته‌اي. و تو امروز زنجير خداوند را پاره كردي.
پرنده اين را گفت و جان داد.
و پسرك آن‌قدر گريست تا عارف شد.
میخوام یه رمان قشنگ براتون بزارم امیدوارم لذت ببرید